Μέσα σε γυάλινα λεωφορεία
που κάνουν τις ίδιες διαδρομές
Καθόσουν κι’ εσύ στη δίπλα μου θέση,
κι’ ενώ μ’ αγαπούσες, δε μίλαγες.
Πολύ σε κουράσανε αυτά τα ταξίδια
Μα εσύ τα σκαρώνεις χωρίς τελειωμό
Εμένα μονάχα δώσ’ μου το χέρι
και λίγο χρόνο να ξανοιχτώ.
Νομίζω πως τώρα τα πάντα με βιάζουν
Και δεν κυβερνάω σωστά τον καιρό
Μόν’ άκου με λίγο, άκου χαρά μου
Στην άλλη στάση κατεβαίνω κι’ εγώ.