Θα `ρθει ο καιρός που θα σπάσω την πόρτα
κι καρδιά μου στο φως θα χιμήξει
Θα φύγω μακριά
θα πετάξω ψηλά
θα πετάω σ’ ασύλληπτα ύψη
Και τότε πια δεν μπορεί
αυτή η φτηνή
αυτή η χλωμή
η τιποτένια μου θλίψη
Θα μείνει ορφανή
θα γυρνάει σαν τρελή
θα ζητάει να με βρει
και δε θα με βρίσκει
κι ούτε πρόκειται ελπίζω ποτέ να μου λείψει
και δεν πρόκειται ελπίζω ποτέ να μου λείψει
