Βυθισμένος στο σκοτάδι
στο σπιτάκι της σιωπής
σε ξανάφερα μπροστά μου
με τα μάτια της ψυχής.
Σε κοιτούσα λυπημένα
από πόνο και ντροπή
κι ώσπου να σου πω συγγνώμη
χάθηκες σαν αστραπή.
Με συντρίμμια την καρδιά μου
και συνείδηση βαριά
δεν υπάρχει πια για μένα
λυτρωμός και γιατρειά.
