Σε μια γωνιά βαρύς συλλογισμένος
χωρίς μιλιά στη σκέψη βυθισμένος
ναυαγισμένα όλα τα όνειρά του
μες το πιοτό ζητάει παρηγοριά του
Χαρές εφήμερες και όνειρα χαμένα
αγάπες ψεύτικες παλάτια γκρεμισμένα
παραμιλά με μάτια βουρκωμένα
χωρίς καρδιά με τα φτερά σπασμένα
Κι αν προδομένος τώρα αργοπεθαίνει
τον πόνο του ποιος τον καταλαβαίνει
καρδιές που μίλησαν και μείναν τα σημάδια
αγάπης θύματα κι ερείπια ρημάδια
