Λεβέντες δυο και άλλοι δυο
πίνουνε και μεθάνε,
κλείνει το μάτι η Αννιώ
του …

Τον φίλο μου τον λέγανε Χριστό
σκηνή στο Μακρονήσι
χαμόγελο σβηστό
στα σύρματα τον …

Βράδιασε πάλι από νωρίς
σκοτείνιασ’η ψυχή μου
κι όλα μικραίνανε θαρρείς
κι ούτε να …

Το αίμα σαν νερομπογιά
πουλιόταν μια δεκάρα
κι η λεβεντιά με την οργιά
ξεψύχαγε …

Εβγήκι ένα βαρύ παιδί
αργά να ξενερώσει
πιωμένα τα `χει αποβραδί
και πάει να …

Είμαστε τόσο μόνοι
μόνοι μικρή μου Σελήνη
τόσο μοναχικοί
αγαπημένη μικρή μου Σελήνη

Καθόμασταν απόγευμα σε κεντρική πλατεία
περνούσαν αυτοκίνητα γινόταν φασαρία
δημόσιοι υπάλληλοι παιδάκια και μαμάδες…